Poniżej znajdziesz do nich odnośniki: Planowanie ciąży po usunięciu torbieli jajnika – odpowiada Prof. dr hab. n. med. Krzysztof Szymanowski. Laparoskopowe usunięcie torbieli jajnika a miesiączka – odpowiada Lek. Jacek Ławnicki. Usunięcie torbieli na obu jajnikach – odpowiada Lek. Jarosław Maj.
Usunięcie macicy, czyli histerektomia, należy do grupy najczęściej wykonywanych operacji ginekologicznych. Choć skutki uboczne tego typu leczenia są poważne, zwłaszcza jeżeli ma być przeprowadzone u kobiety w wieku przedmenopauzalnym, to często stanowi ono jedyną szansę na powrót do zdrowia. Ich wystąpienie i przebieg rekonwalescencji zależy jednak nie tylko od wieku pacjentki, ale i od zakresu leczenia. Zależnie od stanu zdrowia chorej, lekarz może zadecydować o usunięciu trzonu macicy lub całego organu, albo o rozszerzyć operację o usunięcie jajników i części operacji usunięcia macicyUsunięcie macicy może dotyczyć części lub całego organu. Lekarz może też podjąć decyzję o rozszerzeniu operacji. Z tego względu, wyróżnia się następujące rodzaje histerektomii:Histerektomia częściowa. Histerektomia całkowita. Histerektomia całkowita z usunięciem jajników i jajowodów. Histerektomia radykalna. Histerektomia częściowa przewiduje usunięcie trzonu macicy. W ramach histerektomii całkowitej, usuwany jest cały organ - trzon i szyjka macicy. Zdarzają się jednak sytuacje, w których konieczne jest także usunięcie jajników i jajowodów. Histerektomia radykalna polega natomiast na usunięciu przydatków, górnej części pochwy i okolicznych węzłów o zakresie leczenia operacyjnego podejmuje lekarz, w oparciu o indywidualną analizę przypadku. Warto jednak podkreślić, że usunięcie przydatków wciąż pozostaje kwestią sporną w środowisku medycznym. Obecnie, coraz więcej lekarzy odstępuje od tej praktyki, jeżeli nie zachodzą ku temu wyraźne wskazania medyczne (z powodu choroby nowotworowej). Prowadzone badania naukowe dowiodły, że usunięcie jajników, mające uchronić przed wystąpieniem raka jajnika w przyszłości, doprowadza do przyspieszenia procesu starzenia się organizmu i rozwoju miażdżycy. Badania dowiodły też, że grupa kobiet, u których pozostawiono oba jajniki, charakteryzuje się nieco niższą w macicy – przyczyny, objawy, diagnostyka i leczenieŁyżeczkowanie macicy – na czym polega abrazja macicy?Przyczyny usunięcia macicyUsunięcie macicy to leczenie o charakterze nieodwracalnym, zatem aby mogło być wdrożone, muszą wystąpić konkretne wskazania. Operacja usunięcia macicy może okazać się niezbędna, gdy lekarz zdiagnozuje jedną z następujących dolegliwości:Mięśniaki - występujące licznie, ulegające powiększeniu i skutkujące wystąpienie długich i bolesnych miesiączek. Obniżenie lub wypadanie macicy - spowodowane osłabieniem i rozluźnieniem mięśni dna miednicy, dotyczy przede wszystkim kobiet w podeszłym wieku. Rak szyjki macicy - gdy zachodzi podejrzenie, że nastąpiły przerzuty do macicy. Rak endometrium. Rak trzonu macicy. Nieprawidłowy rozrost błony śluzowej macicy. Endometrioza. Jeżeli w danym przypadku jest to możliwe, wycięcie macicy jest zastępowane innym leczeniem. Dotyczy to przede wszystkim mięśniaków. W takim przypadku, jeżeli nie ma ku temu żadnych przeciwwskazań, stosowana jest embolizacja. Zabieg polega na zwłóknieniu i zablokowaniu dopływu krwi do mięśniaków, poprzez zablokowanie tętnicy środkami embolicznymi. Tego rodzaju leczenie jest możliwe do wdrożenia, gdy mięśniaki nie są jeszcze zbyt duże, jednak w tym przypadku, nie ma możliwości przeprowadzenia badania histopatologicznego. Embolizacja jest najczęściej stosowana u młodych pacjentek, które jeszcze nie niektórych przypadkach schorzeń błony śluzowej macicy, możliwe jest wdrożenie alternatywnego leczenia. Lekarz może zdecydować się na wykonanie endoskopowego zabiegu resekcji, czyli usunięcia endometrium – zapalenie, polip, przerost i rakMięśniaki macicy - niezłośliwe nowotwory macicyCzy usuwanie szyjki macicy zawsze jest konieczne?Usunięcie macicy nie musi być równoznaczne z koniecznością usunięcia szyjki macicy. Czasami, lekarz decyduje się na jej pozostawienie. Warunkiem jest stwierdzanie I lub II grupy cytologicznej w każdym badaniu i brak nadżerek. Takie działanie pozwala zapobiec wypadaniu pochwy. Powikłanie to występuje stosunkowo rzadko, jednak jest poważne. Pozostawienie szyjki macicy pozwala na lepsze podtrzymanie pochwy przez mięśnie i więzadła. Poza tym, pozostawienie szyjki macicy pozwala zmniejszyć psychologiczne skutki, wynikające z przeprowadzenia operacji. Po zakończeniu leczenia, u kobiety może ugruntować się błędne przekonanie "bycia niepełnowartościową". Jeżeli po operacji zostanie coś więcej niż tylko pochwa, psychiczne samopoczucie pacjentki może być lekarz zdecyduje się na taki krok, pacjentka będzie musiała regularnie wykonywać badanie cytologiczne. Pozostawienie szyjki macicy stwarza ryzyko rozwoju nowotworu w tym obszarze. Cytologia, wykonywana regularnie, pozwoli na wczesne wykrycie ewentualnych zmian i na wczesne wdrożenie odpowiedniego czym polega usunięcie macicy?Usunięcie macicy to operacja, która może być zrealizowana z użyciem jednej z dwóch metod. Techniki, o których mowa, to:Klasycznej. Laparoskopowej. Klasyczna operacja jest przeprowadzana z dostępu przezbrzusznego lub przezpochwowego. Wymaga znieczulenia ogólnego lub dolędźwiowego (pozwala zachować przytomność, jednak wyklucza odczuwanie bólu). Lekarz wykonuje kilkunastocentymetrowe nacięcie poprzeczne (przebiegające wzdłuż linii spojenia łonowego) lub pionowe (przebiegające od spojenia łonowego do pępka). Po otwarciu powłok brzusznych, następuje usunięcie macicy, a jeżeli zachodzi taka konieczność - także przydatków, okolicznych węzłów chłonnych i górnej części się, że konieczność poszerzenia zakresu leczenia jest stwierdzana dopiero w trakcie operacji. Jeżeli leczenie dotyczy pacjentki poniżej 45 roku życia, lekarz może zdecydować się na pozostawienie jednego jajnika, o ile nie ma ku temu żadnych medycznych przeciwwskazań. Dzięki temu, produkcja hormonów nie zostaje przerwana. w przypadku pacjentek w starszym wieku, najczęściej usunięte zostają także przydatki. Takie działanie pozwala zapobiec rozwojowi choroby nowotworowej. W trakcie operacji, lekarz pobierze materiał, który zostanie przekazany do badania metodą laparoskopową realizowane jest w znieczuleniu ogólnym. Lekarz wykonuje dwa niewielkie (kilkucentymetrowe) nacięcia w okolicy pępka. Przez pierwsze wprowadza laparoskop (wziernik, który daje możliwość obserwowania wnętrza jamy brzusznej, podgląd widoczny jest na monitorze), przez drugie - mikronarzędzia. Macica zostaje oddzielona od pochwy i podtrzymujących ją więzadeł, a jeżeli zakres leczenia jest ograniczony do samego trzonu - także od szyjki macicy. W dalszej kolejności, organ zostaje podzielony na niewielkie fragmenty, które zostają usunięte przez nacięcie lub przez pochwę (taka możliwość istnieje wyłącznie w przypadku, gdy macica charakteryzuje się niewielkimi rozmiarami). Metoda laparoskopowa ma zastosowanie, gdy nie ma konieczności przeprowadzania histerektomii wskazaniem do przeprowadzenia operacji są mięśniaki, bez względu na obraną technikę przeprowadzenia operacji, może zajść konieczność ich zmniejszenia przed zabiegiem. Takie działanie realizowane jest przy użyciu środków farmakologicznych, a służy ułatwieniu zabiegu. O wyborze właściwej metody leczenia decyduje lekarz, w oparciu o występujące wskazania, do których należy: rodzaj schorzenia, wiek i anatomia przeprowadzonej operacji, konieczne jest utrzymywanie ścisłej diety (przez 48 godzin). Pacjentki pozostają w szpitalu maksymalnie przez 7 dni, a jeżeli leczenie dotyczyło choroby nowotworowej - przez 14 dni. Aby zapobiec powstawaniu zrostów i zakrzepów, w 2 dobie wprowadzana jest niewielka aktywność. Jeżeli w czasie pobytu w szpitalu nie pojawiły się żadne komplikacje, pacjentka jest wypisywana do domu. Jeżeli przyczyna operacji nie miała charakteru onkologicznego, pierwsza wizyta kontrolna (na której pacjentka pozna wynik badania histopatologicznego) odbywa się po miesiącu. Kolejne badania przeprowadzane są raz w roku. W przypadku pacjentek leczonych onkologicznie, wizyty kontrolne powinny odbywać się minimum 2-3 razy w ciągu roku. 10 sygnałów ostrzegawczych, które mogą świadczyć o tym, że m... Rekonwalescencja po usuwaniu macicyUsunięcie macicy to poważna operacja. Co za tym idzie, okres rekonwalescencji po zakończeniu leczenia jest dość minimum 6 miesięcy po operacji, należy powstrzymać się od nadmiernej aktywności fizycznej (powrót do normalnej aktywności musi być realizowany stopniowo). Trzeba też unikać podnoszenia ciężkich przedmiotów, przy czym należy zaznaczyć, że w tym przypadku, słowo "ciężki" odnosi się do każdego przedmiotu o wadze przekraczającej 5 kg. Lekarz zaleci też przestrzeganie lekkostrawnej operacji, kobieta przestaje miesiączkować. Jeżeli w ramach leczenia nie zaszła konieczność usunięcia obu jajników, hormony są nadal produkowane, a objawy przyspieszonego klimakterium - nie występują. Inaczej wygląda to w przypadku, gdy zakres zabiegu objął także macicy a hormonalna terapia zastępczaUsunięcie macicy wraz z przydatkami sprawia, że u kobiety szybko (zwykle w ciągu 48 godzin po operacji) pojawiają się objawy, świadczące o przekwitaniu. Symptomy, o których mowa, to:Uderzenia gorąca. Kołatanie serca. Wzmożona potliwość. Objawy mają gwałtowny charakter, dlatego konieczne jest podanie odpowiednio wysokiej dawki estrogenów. W przeciwnym wypadku, dalsze leczenie będzie utrudnione, bowiem występujące objawy mogą też wskazywać na powikłania pooperacyjne. Jeżeli jednak ustąpią pod wpływem działania hormonów, będzie to oznaczało, że ich przyczyną jest przyspieszona usunięciu macicy wraz z przydatkami, kobieta powinna przyjmować estrogen (terapia kombinowana, w ramach której podaje się estrogen, progesteron i niewielką dawkę androgenu, stosowana jest tylko u pacjentek, którym usunięto jajniki, ale pozostawiono macicę). Jeżeli zajdzie taka konieczność, podane zostaną też niewielkie dawki androgenu (w celu pobudzenia libido). Indywidualnie dobrana terapia powinna trwać do około 51. roku życia, czyli do średniego wieku, w którym następuje terapia zastępcza pozwala uniknąć przyspieszenia procesu starzenia się organizmu i wystąpienia objawów menopauzy, jednak nie tylko. Kobiety, które nie decydują się na leczenie hormonalne, w większym stopniu narażone są na rozwój osteoporozy, miażdżycy i choroby niedokrwiennej serca. Większe jest też ryzyko wystąpienia infekcji układu moczowego, zapalenia i suchości uboczne usunięcia macicyUsunięcie macicy, tak jak każda inna operacja, stwarza pewne ryzyko wystąpienia powikłań. Już w trakcie zabiegu, może pojawić się obfite krwawienie. Rzadko zdarzają się przypadki, w których dochodzi do uszkodzenia jelita, moczowodu lub pęcherza po usunięciu macicy mogą pojawić się już w okresie rekonwalescencji. Po operacji, pojawia się ryzyko zakażenia rany i wystąpienia krwiaków w miejscu założenia szwów. Może też dojść do wystąpienia niedrożności jelit. U niektórych pacjentek (dotyczy to przede wszystkim kobiet, które zbyt długo leżą po operacji) może pojawić się zapalenie płuc, co ma związek z ich niewystarczającym upowietrzeniem i zbyt słabym rozciąganiem pęcherzyków się, że po zabiegu, dochodzi do obniżenia lub wypadania pochwy. Może towarzyszyć temu nietrzymanie moczu. Wśród innych powikłań, należy wymienić infekcje cewki moczowej i pęcherza moczowego. Po operacji może pojawić się nieznaczne krwawienie z pochwy. Jeżeli utrzymuje się dłużej niż kilka tygodni, należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem. Niektóre pacjentki uskarżają się na suchość wycięcia macicy stwarza też pewne ryzyko uszkodzenia nerwów. Objawem tego może być mrowienie i drętwienie w nogach, jak i dolegliwości bólowe. Należy jednak podkreślić, że zdarza się to macicy a życie intymneUsunięcie macicy nie jest równoznaczne z wykluczeniem z życia intymnego. Za udane życie seksualne odpowiada przede wszystkim psychika, więc to, czy kobieta poddana histerektomii będzie odczuwała przyjemność ze zbliżenia, zależy w dużej mierze od jej wiedzieć, że w osiąganiu satysfakcji seksualnej, macica nie odgrywa pierwszoplanowej roli. Odczuwane przy zbliżeniu bodźce rejestrowane są przede wszystkim przez łechtaczkę i pochwę, więc w tym temacie, nie powinno zmienić się zbyt wiele. Inne odczucia mogą natomiast towarzyszyć orgazmowi. Po wycięciu macicy, charakterystyczne skurcze nie będą przypadku kobiet, u których przeprowadzone zostało usunięcie macicy i jajników, może pojawić się problem braku libido. Wynika to z wystąpienia wcześniejszej menopauzy, czego przyczyną jest brak hormonów płciowych, zarówno żeńskich, jak i męskich, które odpowiadają za odczuwanie pociągu seksualnego. W takim przypadku (jeżeli pacjentka zdecydowała się na hormonalną terapię zastępczą), podane zostaną niewielkie dawki androgenu, czyli męskiego hormonu płciowego. Hormonalna terapia zastępcza powinna też zmniejszyć problem suchości pochwy, jednak jeżeli nawilżenie będzie niewystarczające, warto sięgnąć po udanego życia intymnego po operacji usunięcia macicy jest jednak właściwe nastawienie psychiczne. Po przeprowadzonej histerektomii często zdarza się, że u kobiety występuje poczucie obniżonej wartości i spadającej atrakcyjności, zwłaszcza gdy operacja doprowadziła do wystąpienia zmian w sylwetce. Taka sytuacja może wpłynąć na brak chęci na aktywność seksualną, a w konsekwencji - doprowadzić nawet do depresji. Jeżeli leczenie operacyjne odcisnęło piętno na psychice, nie należy wzbraniać się przed wizytą u też:Zapalenie przydatków – objawy, przyczyny i leczenieGrzybica pochwy – leczenie i profilaktykaPieczenie pochwy – przyczyny i leczenieNadżerka szyjki macicy – przyczyny, objawy i leczenieBezbolesna metoda usuwania mięśniaka macicy już dostępna w Polsce:Polecane ofertyMateriały promocyjne partnera Po powrocie ze szpitala mąż mnie pielęgnował, pocieszał. Czułam jego bliskość. To pomagało chociaż trochę zapomnieć o moim dramacie. Kiedy poczułam się lepiej, a lekarz potwierdził, że nie ma przeciwwskazań do podjęcia współżycia, postanowiłam spróbować seksu. Szukałam plusów tej sytuacji. Data aktualizacji: 30 października 2021 Usunięcie macicy (histerektomia) nie wyklucza kobiety z życia rodzinnego czy seksualnego. Utrata organu stanowiącego symbol kobiecości oraz możliwość prokreacji niesie ze sobą jednak problemy natury psychologicznej i zdrowotnej, które nie powinny być lekceważone. Jak są skutki usunięcia macicy i jak można pomóc kobiecie po operacji? Usunięcie macicy to na tyle poważna ingerencja w nasze ciało, że nie powinniśmy wykonywać jej zbyt pochopnie. Zanim zdecydujemy się na histerektomię, dowiedzmy się od lekarza, dlaczego operacja musi być przeprowadzona i jakie niesie ze sobą konsekwencje. Można też zasięgnąć opinii co do konieczności i zakresu zabiegu u innych ginekologów. Przed operacją lekarz powinien poinformować obowiązkowo pacjentkę o ewentualnych skutkach ubocznych. W wyniku histerektomii usunięty zostanie bowiem organ płciowy odpowiedzialny za unerwienie dużej części organizmu i wewnętrzną gospodarkę hormonalną. Najczęstsze pytania, jakie zadają sobie kobiety zamierzające poddać się usunięciu macicy, dotyczą tego, usunięcie macicy będzie wiązało się z odczuwaniem satysfakcji seksualnej. W większości przypadków operacja usunięcia macicy nie wpływa znacząco na zadowolenie z życia seksualnego. Za operacją usunięcia macicy przemawia fakt, że trudno o udane życie seksualne, jeśli wcześniej kobieta narzekała na np. częste krwawienia czy bóle podbrzusza. Gdy te dolegliwości – na skutek histerektomii – znikną, może okazać się, że nasze relacje intymne nie tyle ulegną pogorszeniu, co poprawie. Poza tym u większości kobiet za odczuwanie bodźców seksualnych odpowiedzialne są czynniki psychiczne, zewnętrzne narządy płciowe (łechtaczka) oraz pochwa – macica pełni rolę drugorzędną. Mimo wszystko po operacji zaskoczyć nas może brak charakterystycznych skurczów w czasie orgazmów. Wynika to z faktu, że właśnie usunięty został organ za nie odpowiadający. To jednak tylko jedna strona medalu – niestety, zdarzają się przypadki, kiedy w wyniku operacji kobiety tracą ochotę na seks. Dlaczego? Dużą rolę odgrywa tu zakres zabiegu, a mianowicie - czy usuwamy macicę razem z przydatkami, czy też nie. Usunięcie jajników powoduje wcześniejszą menopauzę (różniącą się nieco od menopauzy naturalnej) i spadek hormonów płciowych - zarówno żeńskich, jak i męskich, które odpowiadają za libido. Ich brak może znacząco zmniejszyć potrzebę aktywności seksualnej. Wówczas konieczne jest przyjmowanie leków hormonalnych (czyli zastosowanie hormonalnej terapii zastępczej). Skutki uboczne po usunięciu macicy Jakie są skutki uboczne wycięcia macicy? Oprócz zmiany sposobu, w jaki większość kobiet odczuwa orgazm (wspomniane skurcze), kobiety narzekać mogą także na suchość pochwy. Jeśli pojawi się ona w wyniku operacji, zaopatrzyć się należy w lubrykanty, które nawilżą śluzówki. Jako że macica odpowiada za splot licznych sieci nerwowych, zmniejszyć się może odczuwalność bodźców seksualnych także w łechtaczce, wargach sromowych, pochwie (w rzadkich przypadkach uszkodzenia nerwów dotyczyć mogą drętwienia w nogach, nerwobóli czy mrowienia). Wiele kobiet uskarża się również na to, że usunięcie macicy zmieniło sylwetkę ich ciała. To wszystko może - choć nie musi - prowadzić do choroby po usunięciu macicy, a dokładniej depresji. Spadające poczucie własnej atrakcyjności czy kobiecości nie pomaga w odzyskaniu sprawności fizycznej po operacji i chęci na aktywność seksualną. Rekonwalescencja po usunięciu macicy Jak długo boli po usunięciu macicy? Czy można współżyć po operacji usunięcia macicy? Jeśli operacja usunięcia macicy odbyła się drogą przezpochwową, należy – jak po każdej operacji – zaczekać około 1,5 miesiąca, by zagoiły się rany. Pamiętać należy, że pierwsze stosunki płciowe wiązać się mogą z bólem bądź uczuciem dyskomfortu. Niezależnie od skutków, zabieg likwiduje chorobę, nie kobiecość, a w wielu przypadkach może uratować nam życie. Dlatego najlepszym wyjściem jest szczegółowe zapoznanie się z jego konsekwencjami i – najlepiej wspólna z lekarzem – ocena tego, jak powinna zostać przeprowadzona operacja. Ile zwolnienia po usunięciu macicy? Kiedy do pracy po usunięciu macicy? Długość zwolnienia po wycięciu macicy jest kwestią indywidualną. Najczęściej kobieta otrzymuje od 4 do 6 tygodni zwolnienia lekarskiego poszpitalnego. Jeśli kobieta nie czuje się na siłach i potrzebuje dłuższego odpoczynku, powinna udać się do lekarza rodzinnego na badanie i jeśli sytuacja będzie tego wymagała, lekarz może je wystawić. Czy ten artykuł był dla Ciebie pomocny? Dziękujemy za przeczytanie naszego artykułu do końca. Jeśli chcesz być na bieżąco z informacjami na temat zdrowia i zdrowego stylu życia, zapraszamy na nasz portal ponownie!Chirurgia Wycięcie odbytu Wyłonienie jelita Jazda na rowerze. Lek. Aleksandra Witkowska Medycyna rodzinna , Warszawa. 82 poziom zaufania. Można. Dr n. med. Grzegorz Luboiński Chirurg , Warszawa. 84 poziom zaufania.Fot: kei907 / Wypadanie macicy i pochwy coraz częściej spotyka kobiety przed 30. rokiem życia, które dowiadują się schorzeniu w trakcie badania przeprowadzonego przez ginekologa. Kobiety w okresie pomenopauzalnym oraz po porodzie również są narażone na zaburzenie statyki narządu rodnego. Wypadanie macicy oraz pochwy może obniżyć komfort życia, dlatego tak ważne są badania ginekologiczne, podczas których kobiety dowiadują się jakie ćwiczenia stosować oraz jak dbać o narządy rodne. Wypadanie macicy - przyczyny Wypadanie macicy dotyczy głównie kobiet, które urodziły dziecko ważące powyżej czterech kilogramów, a więzadła i przymacicza nie wytrzymały obciążenia. Taka sama sytuacja dotyczy pań mających ciężkie porody. Kobiety w okresie pomenopauzalnym również są narażone na wypadanie macicy, ponieważ struktury organów są słabsze i zmniejsza się ilość estrogenu we krwi odpowiadających za jędrność i elastyczność tkanek. Poza tym, panie wykonujące ciężka pracę stojącą, pracujące w polu lub uprawiające sport także mogą cierpieć na zaburzenia statyki narządów rodnych. Przewlekłe zaparcia oraz kaszel również mogą mieć problem z wypadającą macicą. Zobaczcie także, skąd się biorą mięśniaki macicy i jak się je leczy: Zobacz film; Mięśniaki macicy - skąd się biorą i jak się ich pozbyć? Źródło: 36,6 Wypadanie macicy - objawy Macica i pochwa są utrzymywane w prawidłowej pozycji przez aparat podporowy, w którego skład wchodzą dwie grupy mięśni dna macicy: przepona miednicy oraz przepona moczowo - płciowa, a także więzadła i przymacicza. W trakcie wykonywania czynności fizjologicznych (np. oddawania stolca) czy pracy fizycznej nie widać macicy. Jeśli jednak więzadła się obluzują, może dojść do wypadnięcia macicy. Każda kobieta może mieć spersonalizowane objawy zaburzeń statyki narządów rodnych. Do najczęściej występujących zaliczają się: silne bóle w podbrzuszu i w okolicach krzyża; nietrzymanie moczu w trakcie oddawania moczu np. podczas kichania lub śmiechu; uczucie parcia na stolec; krwawienie z dróg rodnych; bolesne współżycie. Macica, a także szyjka macicy może być widoczna. Najtrudniejsze przypadki dotyczą kobiet, którym całkowicie wypadła macica lub doszło do wynicowania pochwy (wywinięcia się narządu rodnego). Wypadanie macicy a współżycie Odczuwanie dyskomfortu, a nawet bólu podczas współżycia, może być jednym z objawów zaburzeń statyki narządów rodnych. Jednym ze sposobów odciążenia macicy jest ćwiczenie tzw. mięśni Kegla, dzięki którym pochwa się rozciąga, a dyskomfort związany z uprawianiem seksu będzie mniejszy. Poza tym, może być potrzebna operacja macicy zmniejszająca doznania podczas stosunku, jednak istnieją lubrykanty nawilżająca pochwę, a także terapia hormonalna poprawiająca jakość współżycia. Zobacz także: Przykłady ćwiczeń na mięśnie Kegla, również w ciąży i po porodzie Wypadanie macicy - leczenie nieoperacyjne Po przeprowadzonym wywiadzie oraz badaniu macicy, ginekolog może zapisać kobiecie, u której zostały wykryte zaburzenia związane ze statyką narządów rodnych, tabletki, kremy oraz żele zawierające estrogen. Kremy pomagają ujędrnić ściany pochwy, a globulki uelastycznią tkankę łączną. Terapia zachowawcza jest szczególnie polecana kobietom, które przeszły okres menopauzy, u których maleje poziom estrogenu. Poza tym, ginekolog może skierować panie na zabiegi fizjoterapeutyczne np. elektrostymulację mięśni dna miednicy. Niektóre kobiety stosują również terapię ziołową. Przygotowanie herbaty z przywrotnika lub wcierania łodygi oraz liści tasznika to również sposoby, które można wykorzystać poza braniem tabletek z estrogenem. Dobrym rozwiązaniem jest także robienie półkąpieli z krwawnika. Zioła zalewa się zimną wodą, a następnego dnia należy podgrzać napar. Wypadanie macicy - operacja W przypadku nasilonych objawów np. nietrzymania moczu, może być potrzebna operacja, której celem jest uniesienie macicy za pomocą siatki z polipropylenu. Implanty podtrzymują narządy rodne. Są obojętne dla organizmu, jednak zdarzają się sytuacje, w których ciało po pewnym czasie odrzuca biomateriał. Innym rozwiązaniem jest podwieszenie pochwy do kości krzyżowej znajdującej się przy brzuchu. Narządy rodne są podtrzymywane dzięki taśmie polipropylenowej, która zastępuje więzadła krzyżowo - maciczne. Często wykonywany jest również zabieg histerektomii polegający na całkowitym usunięciu macicy. Wypadanie macicy - ćwiczenia Ćwiczenia wzmacniające mięśnie macicy można wykonywać zapobiegawczo. Są zalecane przez ginekologów dla kobiet, którym wypadły narządy rodne. Mięśnie Kegla można ćwiczyć w domu. Najważniejsza jest systematyczność (min. 50-100 powtórzeń dziennie). Mięśnie Kegla można wyczuć, wkładając dwa palce do pochwy i naciskając na nie. Na początku miednicę warto napinać na leżąco. Przykładając rękę do brzucha, można łatwo kontrolować ruchy. Podczas ćwiczeń, które można wykonywać w różnych sytuacjach (nawet w trakcie jazdy samochodem czy stojąc w kolejce do kasy) należy swobodnie oddychać i postarać się nie napinać ud oraz pośladków. Poza wzmocnieniem macicy, ćwiczenia zmniejszają ryzyko pęknięcia krocza w trakcie porodu. W jaki sposób ginekolodzy wykorzystują lasery do leczenia pacjentek? Zobaczcie na filmie: Zobacz film: Wykorzystanie laserów w ginekologii. Źródło: Bez skazy
Jakie są zalecenia dotyczące życia po usunięciu macicy. Po usunięciu macicy ważne jest, aby zachować zdrowy styl życia. Oto kilka zalecanych kroków, które można podjąć, aby zapewnić sobie zdrowie i dobre samopoczucie: 1. Zadbaj o swoje zdrowie psychiczne. Po usunięciu macicy możesz doświadczyć zmian w swoim ciele i samopoczuciu.Każde ciało jest inne, każda kobieta przechodzi ciążę i połóg inaczej. Kobiety, które szybciej dochodzą do formy, zazwyczaj zawdzięczają to aktywności przed porodem i po. Pamiętaj, że to nie wyścigi! Ćwiczenia po porodzie są ważne, ale ważniejszy jest czas. A więc kiedy kobieta powinna rozpocząć ćwiczenia, aby wzmocnić ciało i odzyskać sylwetkę? Lekarze przyjmują, że najwcześniej do treningów można wrócić po minimum 6 tygodniach od porodu. Nie powinnaś robić tego wcześniej, ponieważ w trakcie połogu ważne jest, aby skupić się na dziecku i na regeneracji. Pamiętaj, że sama ciąża to duże obciążenie dla Twojego organizmu, dlatego powinnaś dać sobie czas na powrót do sprawności. Jeżeli poród odbył się metodą cesarskiego cięcia, należy powstrzymać się od treningów przez 10-12 tygodni od porodu. Cesarskie cięcie to poważna operacja, która wiąże się z naruszeniem powłok brzusznych i rozcięciem macicy. W środku jest głęboka zszyta rana, która musi się wygoić, dlatego daj sobie czas i mądrze dobieraj rodzaj ćwiczeniem po porodzie, które można wykonywać już po kilku dniach, jest trening mięśni Kegla. Ćwiczenia mięśni dna miednicy zapobiegają obniżaniu się narządów rodnych, wpływają pozytywnie na satysfakcję seksualną, a przede wszystkim zapobiegają nietrzymaniu moczu, który jest częstym po porodzie na brzuchBrzuch po ciąży dość długo pozostaje obwisły i wiele mam z tego powodu bardzo się martwi. Musisz jednak pamiętać, że jego wygląd to wypadkowa wielu czynników, takich jak: zatrzymanie wody w organizmie, wahania hormonalne, geny oraz osłabienie mięśni brzucha. Brzuch po porodzie wymaga odpowiedniej diety, ćwiczeń, a przede wszystkim czasu. Zanim zaczniesz wykonywać ćwiczenia na mięśnie brzucha, warto skonsultować się z fizjoterapeutą ćwiczeń na brzuch po ciąży:Klasyczne nożyce - połóż się na boku, podpierając na łokciu i powoli podnieś jedną nogę. Powtórz 15 razy na każdą - połóż się na plecach, układając po bokach ręce. Zegnij nogi w kolanach. Unieś wysoko pupę, wypychając miednicę ku górze. Wytrzymaj 15-20 sekund w takiej pozycji, potem opuść spokojnie ciało. Wykonaj 15 - połóż się na plecach, rozkładając na boki ręce dla podparcia. Unieś spokojnie złączone nogi, podnosząc lekko pupę. Wytrzymaj kilka sekund, po czym powoli opuść nogi. Zrób 15 z uniesionymi nogami - połóż się na plecach, unieś nogi i zegnij je w kolanach. Ręce połóż przy uszach i rytmicznie napinaj brzuch. Powtórz 20 też zadbać o smukłe uda - mocne nogi to mocny brzuch. Pamiętaj, że w momencie podjęcia decyzji o rozpoczęciu ćwiczeń, warto wsłuchać się w swój organizm, a najlepiej skonsultować ćwiczenia z fizjoterapeutą. Zaraz po rozpoczęciu ćwiczeń nie warto się forsować i należy natychmiast z nich zrezygnować, jeżeli pojawi się ból w okolicach brzucha lub po cesarskim cięciuCesarskie cięcie to poważna operacja, która narusza powłoki brzuszne i macicę. Zaraz po porodzie kobieta przez kilka do kilkunastu godzin leży na wznak. Po tym czasie personel zachęca matkę do pionizacji. Zanim wstaniesz z łóżka, powinnaś wykonać kilkanaście ćwiczeń oddechowych torem brzusznym, aby uruchomić przeponę i mięśnie międzyżebrowe. Ważne są również ćwiczenia przeciwzakrzepowe oraz przeciwobrzękowe kończyn górnych i dolnych. Zaleca się proste krążenia stóp, krążenia dłońmi, zgięcia w stawach kolanowych i łokciowych. W trzeciej dobie możesz wykonywać delikatne ćwiczenia mięśni dna miednicy, które zalecane są również po porodzie naturalnym. Po około 6 tygodniach lekarz ocenia bliznę pooperacyjną oraz siłę i wytrzymałość mięśni. Jeżeli badanie przebiegnie pozytywnie, po około 12 tygodniach możesz rozpocząć aktywność ćwiczeń po cc:joga,stretching,pilates,ćwiczenia z piłką,nordic rodziłaś siłami natury, powyższe ćwiczenia możesz zacząć wykonywać już po upływie 6 tygodni. Pamiętaj, aby treningi były lekkie i o ciałoOprócz ćwiczeń bardzo ważna jest dieta. Najważniejszą zasadą dla młodej mamy jest zdrowe odżywianie. Dieta powinna być bogata w pełnowartościowe produkty, pełne witamin, mikro- i makroelementów. Na talerzu powinny się znaleźć produkty zbożowe, warzywa, owoce, produkty białkowe roślinne i zwierzęce, tłuszcze roślinne i zwierzęce. Wszystko zgodnie z piramidą zdrowego również zadbać o biust. Ciąża i karmienie piersią mocno go zmieniają. Co możesz zrobić, aby biust był ponownie jędrny i odzyskał dawną formę? Już podczas ciąży powinnaś zadbać o dobre kosmetyki. Wiele z nich ma w składzie witaminę E, poprawiającą elastyczność, oraz składniki napinające i ujędrniające skórę. Pamiętaj, aby używać ich regularnie! Ważne są również ćwiczenia na biust - gdy wzmocnisz mięśnie klatki piersiowej, lepiej podtrzymują piersi. Najskuteczniejszymi ćwiczeniami będą tutaj: pływanie, ćwiczenia z ciężarkami lub zwykłe pompki. Proszę rozpocząć leczenie contratubexem - można stosować go po pełnym zagojeniu rany, najczęściej już po usunięciu szwów. Proszę unikać ekspozycji blizny na światło słoneczne. redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie. Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników. fot. Adobe Stock, rh2010 Spis treści: Histerektomia – co to jest (wskazania) Rodzaje histerektomii Histerektomia – przebieg operacji Rekonwalescencja po usunięciu macicy Histerektomia – powikłania Histerektomia – co to jest (wskazania) Histerektomia to chirurgiczne usunięcie macicy lub jej części. Zabieg jest wykonywany w przypadku złośliwego nowotworu trzonu macicy, raka szyjki macicy, pochwy, jajowodów, raka jajnika czy bardzo silnego krwawienia z dróg rodnych oraz silnej infekcji narządów rodnych, której nie sposób wyleczyć kuracją antybiotykową. Histerektomię stosuje się także, gdy podczas porodu nastąpi pęknięcie macicy. Inne sytuacje, w których zastosowanie ma zabieg usunięcia macicy to wypadanie narządów miednicy, mięśniaki, endometrioza oraz bardzo obfite i bolesne miesiączki. Histerektomię stosuje się także przy schorzeniach, które nie zagrażają bezpośrednio życiu pacjentki – łagodne nowotwory narządów rodnych, które uciskają inne organy i powodują silne krwawienie czy zmiany przednowotworowe w błonie śluzowej macicy. Zawsze przed operacją wycięcia macicy, kobieta może, jeżeli ma jakiekolwiek wątpliwości, skonsultować się z innymi specjalistami. Przeczytaj też: Histeroskopia Rodzaje histerektomii Wyróżnia się kilka rodzajów histerektomii: Histerektomia częściowa – usunięcie trzonu macicy z pozostawieniem szyjki macicy, jajowodów i jajników. Histerektomia całkowita – usunięcie macicy oraz szyjki macicy z pozostawieniem jajników i jajowodów. Po zabiegu kobieta wciąż ma owulację, lecz nie miesiączkuje. Histerektomia całkowita z obustronnym usunięciem jajników i jajowodów. Histerektomia radykalna – jest konieczna przy bardzo rozległym nowotworze. Wówczas wraz z macicą, szyjką macicy, jajnikami i jajowodami, jest usuwana górna część pochwy oraz węzły chłonne, znajdujące się przy miednicy. Histerektomia – przebieg operacji Przebieg operacji zależy od indywidualnej oceny pacjentki - jej wieku, stanu zdrowia, masy ciała. Histerektomia może być wykonana: przez pochwę - chirurg nie musi wykonywać żadnych nacięć, dostaje się macicy przez pochwę i tą samą drogą usuwa narząd. przez powłoki brzuszne (metoda klasyczna) - to poważniejsza operacja, w której chirurg rozcina brzuch w miejscu nad spojeniem łonowym, laparoskopowo - zabieg wykonywany jest przez niewielki otwór w brzuchu, podczas którego wprowadza się narzędzia chirurgiczne oraz kamerę i obserwuje efekty na monitorze. W czasie zabiegu laparoskopowego macica jest cięta na mniejsze fragmenty, a następnie usuwana. Podczas histerektomii stosuje się zazwyczaj znieczulenie ogólne (narkozę) lub miejscowe do przestrzeni rdzenia kręgowego (inaczej przewodowe). Operacja usunięcia macicy przez pochwę oraz za pomocą laparoskopii jest mniej inwazyjna i obarczona mniejszym ryzykiem, lecz nie zawsze możliwa. Podczas operacji z otwarciem powłok brzusznych można dokładniej zbadać operowany obszar i ewentualnie zadecydować o usunięciu dodatkowych tkanek. Dlatego taka metoda, bardziej inwazyjna, może być korzystniejsza dla pacjentki. Rekonwalescencja po usunięciu macicy W zależności od rodzaju zabiegu rekonwalescencja po histerektomii może trwać około 8 tygodni, a nawet przez pół roku kobieta musi się oszczędzać - nie dźwigać, nie pracować ciężko fizycznie. Bezpośrednio po operacji pacjentka powinna zostać kilka lub kilkanaście dni w szpitalu. Histerektomia – powikłania Choć zdarzają się niezmiernie rzadko, to do najczęstszych powikłań po histerektomii zaliczamy: obfite krwawienie podczas operacji, krwiak w obrębie powłok skórnych, problemy z gojeniem rany, uszkodzenie moczowodu, pęcherza moczowego, jelita, nieprawidłowe połączenie pęcherza z pochwą, zapalenie płuc, niedrożność jelit, ból brzucha, problemy trawienne. Po histerektomii nie można zajść w ciążę. Następuje również zatrzymanie miesiączek i jeśli zostały usunięte jajniki, rozpoczyna się menopauza. To z kolei może powodować objawy takie jak uderzenia gorąca, nocne poty i suchość pochwy. Smutek, płaczliwość, zmiana nastrojów po operacji, to normalne symptomy zmian w poziomie hormonów. Histerektomia usuwa macicę, lecz dzięki niej pozbywamy się poważnego problemu zdrowotnego i przewlekłego, dokuczliwego bólu, i warto o tym pamiętać. Seks po operacji usunięcia macicy Zabieg histerektomii może, ale nie musi powodować zmniejszenia przyjemności z seksu. Obawy przed współżyciem po zabiegu histerektomii są całkowicie normalne. Szczera rozmowa, dzielenie się odczuciami i lękami między partnerami, z pewnością pomogą w przezwyciężeniu obaw. Kobieta może osiągnąć orgazm po usunięciu macicy. Chociaż wraz z usunięciem jajników zmniejsza się poziom hormonów odpowiedzialnych za popęd seksualny, to można je uzupełnić lekami. Innym problemem może być suchość pochwy, ale ten można rozwiązać stosując żele intymne. U niektórych kobiet po histerektomii zadowolenie z seksu wzrasta. Treść artykułu została pierwotnie opublikowana Źródła: Hysterectomy (surgical removal of the womb), Institut für Qualität und Wirtschaftlichkeit im Gesundheitswesen, Czytaj także:Torbiele na jajniku - czym są i jak się je leczy?Guzek w piersi. Kiedy jest rakiem piersi, a kiedy łagodną zmianą?Zaburzenia hormonalne – przyczyny, objawy, jak wyregulować hormony?Ból podczas stosunku - co oznacza i jak sobie z nim poradzić? Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
Pobyt w szpitalu po zabiegu trwa najczęściej od 1 do 5 dni, a powrót do pełnej sprawności następuje po okresie około 2 miesięcy. Są to oczywiście uśrednione informacje – to, jak szybko i w jaki sposób przebiegać będzie rekonwalescencja po usunięciu macicy, zależy od kilku czynników: sprawności i stanu zdrowia przed operacją,
Ekspert medyczny artykułu Nowe publikacje Operacja usunięcia polipa w macicy: rodzaje, konsekwencje, powikłania хCała zawartość iLive jest sprawdzana medycznie lub sprawdzana pod względem faktycznym, aby zapewnić jak największą dokładność faktyczną. Mamy ścisłe wytyczne dotyczące pozyskiwania i tylko linki do renomowanych serwisów medialnych, akademickich instytucji badawczych i, o ile to możliwe, recenzowanych badań medycznych. Zauważ, że liczby w nawiasach ([1], [2] itd.) Są linkami do tych badań, które można kliknąć. Jeśli uważasz, że któraś z naszych treści jest niedokładna, nieaktualna lub w inny sposób wątpliwa, wybierz ją i naciśnij Ctrl + Enter. Polipy w macicy - dość częste zjawisko, które wymaga terminowej diagnozy i właściwego leczenia. Ważne jest, aby identyfikować polipy na wczesnym etapie. Umożliwi to stosowanie leczenia zachowawczego. W przeciwnym przypadku konieczna jest operacja. Polipy należy leczyć lub usuwać, ponieważ mogą powodować różne komplikacje i mogą przerodzić się w guza nowotworowego. Czy muszę usunąć polipy z macicy? Czasami możesz zrobić bez usuwania. Najpierw musisz spróbować leczenia zachowawczego, bez operacji. Jeśli to nie działa, musisz go usunąć. Natychmiast usuń, jeśli w nich znajdują się nietypowe klatki lub istnieje ryzyko ich przekształcenia w komórki rakowe. Również polipy wyciąć kiedy wywołać krwawienie, przyczyną anemii i anemii, przyczyniają się do powstawania innych powikłań. Zalecany do usuwania jeżeli hormonalna terapia nie przyniosła żadnych rezultatów, przekraczające wielkość polip 1 cm. Kobiety w wieku powyżej 40-45 lat zaleca się również usunięcie, ponieważ znacznie zwiększa ryzyko powikłań i nowotworów. [1], [2], [3], [4], [5], [6], [7], [8], [9] Rozmiar macicy do operacji Operacja jest obowiązkowa, jeśli jej rozmiar przekracza 1 centymetr. Histeroskopia polipa macicy Jest to operacja, w której polip jest usuwany przez histeroskop. Metoda jest mało traumatyczna, często stosowana w praktyce chirurgicznej. Operację wykonuje się przez 15-20 minut, podczas gdy stosuje się znieczulenie miejscowe i ogólne oraz znieczulenie. Zaleca się zrobić to kilka dni po zakończeniu miesiączki, ponieważ w tym okresie błona śluzowa macicy staje się tak cienka, jak to możliwe, a polip jest ponad powierzchnią. W tym momencie łatwo jest usunąć. Operacja wykonywana jest poprzez otwarcie szyjki macicy za pomocą histeroskopu. To urządzenie zawiera kamerę, przez którą lekarz bada całą jamę macicy i określa dalszy przebieg operacji. Po znalezieniu polipa jest on usuwany za pomocą pętli elektrycznej. Jest to narzędzie chirurgiczne, które szybko usuwa polip z jamy macicy, odcinając go. Sposób działania zależy przede wszystkim od wielkości. Mały jest po prostu skręcony, używając ruchów obrotowych. Za pomocą tej metody można usunąć maksymalną liczbę komórek. Zwykle komórki są całkowicie usuwane, a ryzyko dalszego rozwoju guza (nawrotu) jest wykluczone. Po takiej procedurze konieczne jest wypalenie naczyń, które odżywiają polip. Pozwala to uniknąć krwawienia. Czasami skręcają się już podczas obrotu, a krwawienie nie występuje. Dodatkowo łyżeczkowanie łóżka polipów wykonuje się za pomocą łyżki. Następnie przetwarzany jest środek antyseptyczny, co pozwala uniknąć ryzyka powikłań pooperacyjnych, infekcji. Ponadto zapobiega się ryzyku ponownego wzrostu. Gdy w macicy lub na szyjce macicy znajduje się wiele polipów, lekarz wykonuje skrobanie, monitorując za pomocą histeroskopu. Do niej przymocowane jest specjalne wyposażenie - kureta z zaostrzoną krawędzią. Histeroskopia jest szczególnie skuteczna w usuwaniu nowotworów, ponieważ ryzyko przerzutów jest minimalne. Kamera pozwala monitorować postęp operacji. Podczas operacji nie wykonuje się nacięć. Wszystkie manipulacje są wykonywane przez naturalne otwory, poprzez otwarcie szyjki macicy. Szwy po operacji nie pozostają, ponieważ nacięcia nie są wykonywane. Odpowiednio, odzyskiwanie następuje bardzo szybko. Przy pomocy kamery lekarz ma możliwość kontrolowania wszystkich niuansów, aby zobaczyć cały obraz. Nie sposób przeoczyć ani jednej minuty, szczególnie polipa. Skrobanie polipa w macicy Polipy mają właściwość odzyskiwania z pozostałych komórek, jeśli nie zostały całkowicie usunięte. Nawroty obserwuje się w około 30% przypadków. Dlatego, aby wykluczyć takie ryzyko, musisz zminimalizować uraz otaczających tkanek. Skrobanie jest uważane za raczej traumatyczny sposób usuwania polipów, ponieważ prawdopodobieństwo, że noga polipa pozostanie. Ponieważ przy tradycyjnym skrobaniu lekarz może tego nie zauważać, preferowane jest skrobanie za pomocą histeroskopii. Dzięki tej metodzie lekarz może zobaczyć całą jamę i ściany macicy, obraz jest wizualizowany na ekranie. Ale dziś nie wszystkie kliniki mają możliwość histeroskopii. Dlatego, od tradycyjnego skrobania jako metody usuwania polipów, próbuj się oddalić. Usunięcie polipa w macicy za pomocą lasera Jest to metoda, która pozwala dokładnie i dokładnie usunąć polip, bez uszkadzania otaczających tkanek. Ta metoda nie pozostawia blizn na szyi, w wyniku czego nie traci się zdolności do reprodukcji. Ta metoda jest zalecana dla kobiet w wieku rozrodczym, jeśli nadal planują mieć dzieci. Zaletą tej metody jest to, że nie wymaga ona dalszej hospitalizacji pacjenta. Zabieg trwa średnio nie dłużej niż 2-3 godziny. Odzyskanie jest bardzo szybkie, kobieta może nawet nie wziąć zwolnienia lekarskiego. Niemniej jednak kobieta musi uczestniczyć w badaniach kontrolnych. Około tydzień później musisz przejść zaplanowane badanie. Lekarz sprawdzi stan macicy, sprawdzi skuteczność zabiegu i zaleci dalsze leczenie regeneracyjne. Blizny i ślady nie pozostają, ryzyko powikłań jest wykluczone, krwawienie nie występuje. Usunięcie polipów za pomocą lasera jest uważane za najbardziej skuteczny i bezpieczny sposób. Pozwala na usunięcie warstwy polipów po warstwie. Lekarz może wyraźnie kontrolować głębokość, z jaką promień lasera przenika. Ze względu na usunięcie przez belkę, nie ma wpływu na możliwość zapłodnienia komórki jajowej. Rozładowanie po usunięciu polipa macicy Po operacji będą różne rozładowania. Niektóre z nich mają naturę naturalną, fizjologiczną, inne są konsekwencją procesu patologicznego. Kobieta powinna znać główne objawy odchodów naturalnych i patologicznych. W naturalnych procesach wyeliminuje to nadmierne niedorzeczne podniecenie. Dzięki patologicznemu rozładowaniu świadomość w tym zakresie pozwoli ci na konsultację z lekarzem w odpowiednim czasie i podejmie niezbędne kroki, aby zapobiec poważnym powikłaniom. Jeśli operacja została przeprowadzona w sposób mało traumatyczny, wydzielanie jest zwykle całkowicie nieobecne lub w normie fizjologicznej. Zwykle trwają nie więcej niż 2 dni. Jeśli wybrano metodę, taką jak zgarnianie, która jest bardzo traumatyczna, alokację można obserwować przez dość długi czas - od 2 tygodni do kilku miesięcy. W ramach normy fizjologicznej uwzględnia się kleiste czerwone wydzieliny, których objętość nie przekracza 50 ml na dzień. Zwykle trwają one nie dłużej niż 5 dni, więc jeśli ich objętość lub czas trwania się zwiększy, musisz udać się do lekarza. Może również wystąpić krwawienie. Rozpoznanie ich jest dość proste - szkarłatna krew pobrana z genitaliów. W takim przypadku musisz wezwać karetkę pogotowia tak szybko, jak to możliwe i starać się nie ruszać. Przed przybyciem lekarzy musisz się położyć, położyć. To rzadko się zdarza. Można go zaobserwować przy zmniejszonej hemoglobinie, niedokrwistości, przy niskim krzepnięciu krwi, lub jeśli kobieta zażywała lek, który zmniejsza krzepliwość krwi, skrapla go. Czasami można przydzielić skrzepy krwi. Nie mają zapachu, ciemnego, raczej lepkiego i grubego. Zwykle jest to konsekwencja wydalania krwi nagromadzonej w jamie macicy pozostawionej po operacji. Wyjdą w ciągu kilku dni po operacji. Jeśli czas trwania takich wydzielin przekroczył 5 dni, a nawet więcej, jeśli byłaby szkarłatna krew, nie zagęszczona - może to wskazywać na krwawienie. W takim przypadku należy jak najszybciej udać się do lekarza. W przypadku infekcji bakteryjnej pojawia się ropny stan zapalny. Są mętne, czasami mogą uzyskać zielony lub żółty odcień. To zależy od liczby mikroorganizmów i ich odmian. Często takim zrzutom towarzyszy wzrost temperatury, oznaki zatrucia. Oparzenia, ból, palenie. W takim przypadku należy natychmiast udać się do lekarza, który zaleci leczenie przeciwbakteryjne. Kiedy clostridium wchodzi do jamy macicy, obserwuje się proces gnilny. Przydziały stają się lepkie, pieniste, powodują nieprzyjemny zapach. Może mieć ciemnożółty, a nawet brązowy odcień. W takim przypadku należy niezwłocznie udać się do lekarza, który podejmie wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec ryzyku posocznicy. [10], [11], [12] Miesięcznie po usunięciu polipa macicy Jeśli cykl menstruacyjny został zakłócony, będzie musiał zostać przywrócony. Zwykle zajmuje to 2-3 miesiące. Lekarz przepisze niezbędne leki, które regulują cykl miesiączkowy, środki antykoncepcyjne. Traktuj je ściśle według schematu. Temperatura po usunięciu polipa macicy Po usunięciu polipów gorączka może utrzymywać się przez pewien czas. Jeśli nie przekracza 37,2-37,3, jest to normalne. Temperatura ta może wskazywać na procesy odzyskiwania, a także jest następstwem uszkodzenia wewnętrznych tkanek i narządów. Jeśli temperatura przekroczy te wartości, należy skonsultować się z lekarzem. Może to wskazywać na różne patologie, w tym infekcje, rozwój procesu zapalnego, rozbieżność szwów lub uszkodzenie powierzchni rany i wiele innych. Najczęściej jest to oznaka komplikacji, rozwoju procesu zakaźnego i zapalnego. Należy również wziąć pod uwagę, że po operacji organizm jest osłabiony, ryzyko infekcji, chorób wirusowych, przeziębienia znacznie wzrasta, przewlekłe choroby mogą stać się zaognione. Okres pooperacyjny Podczas wykonywania zabiegu histeroskopowego lub laparoskopowego ryzyko powikłań jest praktycznie nieobecne. Jednak w przypadku dowolnej metody zawsze istnieje ryzyko, że polip się odrodzi, co może być spowodowane resztkami komórek, których nie można wyskrobać podczas operacji. Nawet jedna komórka może wywołać powtarzający się wzrost polipa. Większe ryzyko podczas wykonywania skrobania, nawet jeśli jest wykonywane w warunkach histeroskopii. W tym przypadku otaczające tkanki są poważnie uszkodzone, co może zwiększyć powtarzalny wzrost lub degenerację komórek w komórkach nowotworowych. Ryzyko krwawienia jest ograniczone do minimum, jednak nie jest całkowicie wykluczone. Wszystko to wymaga, aby kobieta zwracała uwagę na swoje zdrowie w przyszłości, przestrzeganie wszystkich zaleceń lekarza i wizyty w planowanych inspekcjach. Wtedy okres pooperacyjny może przejść bez komplikacji. W pierwszych trzech dniach po operacji zwykle przepisuje się środki znieczulające, ponieważ obecne są bolesne odczucia. Silne leki często nie są wymagane, wystarczająco nie-shpy. Jest brany trzy razy dziennie. Umożliwia to rozluźnienie mięśni macicy i uniknięcie gromadzenia się krwi w szyjce macicy, co często występuje w wyniku skurczu. Również lekarze muszą przepisywać leki przeciwzapalne, ponieważ każdej interwencji, nawet minimalnej, zawsze towarzyszy stan zapalny. Zapalenie powinno zostać zatrzymane tak szybko, jak to możliwe, aby nie spowodować ponownego wzrostu polipa lub nadmiernego wzrostu błony śluzowej macicy. Jeśli istnieje ryzyko infekcji, rozwoju procesu infekcyjno-zapalnego, zapalenia w innych biotopach lub w przypadku zaburzeń mikroflory, konieczne jest poddanie się kuracji antybiotykowej. Czasami można przepisać leki probiotyczne. Ponadto prawie zawsze wymagana jest antybiotykoterapia, jeśli podczas operacji wykonywany jest kiretaż lub skrobanie. Wynika to z dużej powierzchni uszkodzeń i uszkodzeń otaczających tkanek, które mogą prowadzić do stanu zapalnego. Usunięty polip jest zawsze badany metodami histologicznymi w celu ustalenia, czy guz jest łagodny, czy złośliwy. W przypadku stwierdzenia nowotworu złośliwego może być konieczne dodatkowe leczenie przeciwnowotworowe. Zwykle wyniki są gotowe 10-30 dni po dacie złożenia. Wszystko zależy tylko od biologicznych właściwości wycinanej tkanki, od tempa jej wzrostu. Tkankę bada się metodami mikroskopowymi i innymi metodami, zgodnie z otrzymanymi wynikami przepisuje się odpowiednie leczenie. W przypadku, gdy przyczyna tworzenia się polipów służyła jako nierównowaga hormonalna, przepisuje się preparaty hormonalne. Najczęściej gestageny i środki antykoncepcyjne są przepisywane. Medycyna niekonwencjonalna, leki homeopatyczne mogą być włączone w kompleksową terapię odbudowującą, ale można je przyjmować dopiero po uzyskaniu wyników badania i po wstępnej konsultacji z lekarzem. Jeśli to konieczne, sam lekarz uwzględni te fundusze na liście zaleceń. Jeśli nie, musisz omówić to z lekarzem. Czasami przepisywane środki uspokajające. Jest to szczególnie skuteczne w przypadku uszkodzenia otaczających tkanek z zaburzeniem równowagi hormonalnej. Kojący oznacza pomoc w złagodzeniu stresu i przyspieszenie procesu gojenia. Aby pobudzić szybki powrót do zdrowia, przyspieszyć procesy regeneracji, można zastosować ogólne leczenie regenerujące, na przykład terapię witaminową, środki immunomodulujące. Ważne jest, aby przestrzegać reżimu dnia i właściwego odżywiania. Żywność powinna być dietetyczna: gotowana, parowa. Alkohol, a także przyprawy, marynaty, tłuste potrawy, musisz całkowicie wykluczyć. Dieta powinna zostać opracowana wspólnie z lekarzem, aby uwzględnić wszystkie niuanse. Umożliwia to zwiększenie naturalnej odporności organizmu, połączenie mechanizmów ochronnych. Może być wymagana fizjoterapia. Szczególną uwagę zwraca się na elektroforezę, magnetoterapię i ultradźwięki. Kobieta w okresie pooperacyjnym nie może brać gorącej kąpieli, odwiedzać sauny i kąpiele. Może to spowodować krwawienie. Tylko prysznic jest dozwolony. W ciągu miesiąca nie możesz ćwiczyć, ćwiczyć. W ciągu miesiąca nie możesz robić douching, życie seksualne nie żyje. Nie należy przyjmować leków, które zwiększają rozrzedzenie krwi, w tym analgin, aspirynę. Szpital po usunięciu polipa macicy Średnio szpital jest wydawany na cały okres pooperacyjny. Dodatkowo można mu nadać 1-2 tygodnie na dalszą regenerację. Wszystko zależy od stanu organizmu, od tego, czy występują powikłania, współistniejące choroby. Jeśli wystąpią powikłania, szpital można przedłużyć. Najdłuższy szpital będzie po wyłyżnięciu, operacji kawitacji. Jeśli operacja została wykonana histeroskopowo lub laparoskopowo, szpital może trwać do tygodnia. Jeśli przeprowadzono zabieg usuwania laserem, kobieta w ogóle nie może zwolnić się, ponieważ może wrócić do normalnego życia po 2-3 godzinach. Translation Disclaimer: The original language of this article is Russian. For the convenience of users of the iLive portal who do not speak Russian, this article has been translated into the current language, but has not yet been verified by a native speaker who has the necessary qualifications for this. In this regard, we warn you that the translation of this article may be incorrect, may contain lexical, syntactic and grammatical errors.
Wyłyżeczkowanie kanału szyjki macicy i jamy macicy to zabieg położniczo-ginekologiczny wykonywany w celach diagnostycznych lub terapeutycznych. Przeprowadza się go w tzw. krótkim znieczuleniu dożylnym. Wśród wskazań do frakcjonowanego skrobania macicy wymienia się krwawienia maciczne w okresie pomenopauzalnym, obecność płynu w jamie macicy (potwierdzona USG ginekologicznym – transwaginalnym), diagnostykę niepłodności, diagnostykę endokrynologiczną (w przypadku nieregularnych krwawień macicznych). Zabieg wykonuje się również w celu opróżnienia jamy macicy z pozostałości po poronieniu lub po porodzie. Jakich zaleceń należy przestrzegać po wyłyżeczkowaniu jamy macicy? (1,2,3)Wyłyżeczkowanie jamy macicy – czego spodziewać się po zabiegu?Zabieg wyłyżeczkowania jamy macicy wykonuje się zwykle w trybie tzw. chirurgii jednego dnia. Pacjentka po abrazji frakcjonowanej co najmniej przez 2 godziny odpoczywa na sali chorych pod obserwacją personelu medycznego. Z reguły jeszcze tego samego dnia jest wypisywana do domu (jeśli nie ma przeciwwskazań). (3) W pierwszej dobie po wyłyżeczkowaniu jamy macicy może pojawić się nieznaczna bolesność w podbrzuszu (przypominająca dolegliwości towarzyszące miesiączce), związana ze skurczami macicy. Przez kilka kolejnych dni mogą utrzymywać się nieduże krwawienia z dróg rodnych. (3)Frakcjonowane skrobanie macicy – powikłania i niepokojące objawyFrakcjonowane skrobanie macicy może przeprowadzić wyłącznie lekarz w warunkach szpitalnych lub w gabinecie, który dysponuje salą operacyjną. Zabieg wiąże się z pewnym ryzykiem powikłań (występują stosunkowo rzadko), jak: niecałkowite opróżnienie jamy macicy, przebicie ściany macicy, zakażenie i stan zapalny dróg rodnych. Z reguły w ramach postępowania pozabiegowego zaleca się profilaktyczną antybiotykoterapię, która minimalizuje ryzyko rozwoju infekcji. (2,3)Niepokojące objawy po abrazji frakcjonowanej, które wymagają pilnej oceny lekarskiej:gorączkasilne bóle brzuchamdłości i wymiotyniepokójobfite, przedłużające się krwawienia. (3,4)Z konsultacją specjalistyczną nie powinny zwlekać również pacjentki, u których po 4 tygodniach od zabiegu nie wystąpiło krwawienie miesięczne. (3)Właściwe postępowanie w okresie pozabiegowym stanowi istotny element terapii, dzięki któremu rekonwalescencja przebiega sprawnie, a pacjentka szybko wraca do formy. Należy ściśle przestrzegać zaleceń lekarskich wskazanych w karcie wypisowej ze szpitala. (4)Zwykle przez kilka tygodni po wyłyżeczkowaniu jamy macicy nie należy brać gorących kąpieli, przesiadywać w wannie (zaleca się prysznic). W czasie wskazanym przez lekarza pacjentka powinna zachować wstrzemięźliwość płciową, a także unikać stosowania tamponów, korzystania z basenu, solarium lub siłowni. Niewskazany jest nadmierny wysiłek fizyczny, w tym podnoszenie ciężkich przedmiotów (o wadze pow. 5 kg) i ćwiczenia wymagające napinania powłok brzusznych. Zaleca się dietę łatwostrawną. Zwolnienie lekarskie i okres niezdolności do pracy lekarz ustala indywidualnie dla każdej pacjentki (w zależności od charakteru wykonywanej pracy). (3,4)Więcej o zdrowiu kobiety przeczytasz na Michalska M. Ocena skuteczności diagnostyki histeroskopowej u kobiet w wieku około i pomenopauzalnym z nieprawidłowymi krwawieniami z macicy. (Rozprawa doktorska). Poznań 2010: Uniwersytet Medyczny im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu2. Bręborowicz G. H. (red.) Położnictwo i ginekologia. T II. Wydawnictwo Lekarskie PZWL Warszawa 2008; s: 632-633, 918-9283. Polska Z. Wyłyżeczkowanie jamy macicy. Data dostępu: Postępowanie po krótkich zabiegach ginekologicznych. Data dostępu:
Radioterapia odbywa sie od poniedziałku do piątku, 1 x dz z przerwą weekendową. Często pacjentki otrzymują również dodatkowo brachyterapię czyli naświetlania dopochwowe ,ale o tym zdecydują lekarze w Centrum Onkologii. W raku szyjki macicy radioterapia jest zwykle łączona z chemioterapią , którą otrzymuje się dożylnie, w Zdrowe zakupy Spis treści Problem ten, który stanowi jeden z najczęstszych powodów przeprowadzania zabiegu histerektomii, może dotyczyć nawet 50% kobiet, które rodziły. W badaniu Women’s Health Initiative (WHI), przeprowadzonym przez amerykańskie Narodowe Instytuty Zdrowia (National Institutes of Health, NIH) wykazano, że jego oznaki pojawiały się u 41% wszystkich kobiet w przedziale wiekowym 50-79 lat. Większość lekarzy jest zgodna co do tego, że jeśli objawy są łagodne, nie ma konieczności wdrażania uśmierzającej je terapii. Wypadanie macicy - opis przypadku Artykuł ten napisałam dlatego, że ja również doświadczyłam początków wypadania narządów miednicy. Przeraziły mnie tradycyjne propozycje leczenia i przygnębiające rokowania. Byłam też tak zaszokowana zdumiewającą skutecznością zwalczania moich objawów poprzez akupunkturę, tradycyjną medycynę chińską i ziołolecznictwo, a później tak gruntownie wzmocniona i wspierana edukacją szerzoną przez Christine Kent i program Whole Woman, że musiałam o tym opowiedzieć. Moja historia nie pokrywa się z doświadczeniami ogromnej większości kobiet zmagających się z wypadaniem narządów miednicy, a ja z totalnie subiektywnego i ludzkiego punktu widzenia żałuję, że tak nie jest. Kiedy po raz pierwszy zaczęłam zauważać objawy, miałam 56 lat. Szczerze mówiąc, czułam, jakby moja pochwa wychodziła na zewnątrz (wiem, że to niemożliwe, ale takie miałam wrażenie). Poszłam do pielęgniarki, która po badaniu stwierdziła, że to pierwsze stadium wypadania macicy i (niespodzianka!) poleciła mi iść do domu, ćwiczyć mięśnie Kegla i czekać na rezultaty. Być może pomogła mi utrata w ciągu następnego roku ok. 22,5 kg. Możliwe, że w moim przypadku skuteczne okazały się ćwiczenia mięśni Kegla (lub coś innego). Tak czy owak, dopiero 7 lat później ponownie pojawiły się te same, lecz silniejsze objawy. Poszperałam trochę w internecie i tym razem nie kłopotałam się wizytą u pielęgniarki czy ginekologa - skierowałam się prosto do mojego akupunkturzysty. - Oczywiście, że możemy to wyleczyć - powiedział. Wyleczyć? Taka możliwość nie przyszła mi wcześniej do głowy. Kiedy jednak pierwszy raz leżałam na stole zabiegowym, a 6 igieł tkwiło mocno w czubku mojej głowy, niezliczona ilość dużych w innych miejscach, mogłam poczuć energię - qi - dosłownie nadciągającą ku górze poprzez centrum mojego ciała. Nie żartuję. Było to jak wewnętrzny odkurzacz wciągający wszystko z góry. Po kolejnych 2 zabiegach i 2 miesiącach stosowania chińskich ziół, przepisanych ze względu na ich "podciągające" właściwości, objawy ustąpiły. To było prawie rok temu. W międzyczasie odkryłam Christine Kent, Whole Woman Program i zaczęłam trenować postawę kobiety zintegrowanej i wykonywać kilka ćwiczeń jako środek zapobiegawczy. To tyle. Czy wyleczyłam wypadanie macicy? Nie mam pojęcia. Czuję się wspaniale, nie odczuwam żadnych objawów, a tak szczupła i aktywna fizycznie nie byłam od 20 lat. Czy tylko opanowałam sytuację? Mówiąc całkiem szczerze, nie jestem pewna, jaką to robi różnicę. Jakość życia to jakość życia bez względu na to, jak się ją osiąga. Na czym polega wypadanie macicy? O wypadaniu narządów miednicy (pelvic organ prolapse, POP), określanym również jako dysfunkcja dna miednicy (pelvic floor dysfunction, PFD), niewiele się mówi. Właściwie jest ono tajemnicą poliszynela. Zazwyczaj wypadanie uznaje się za oznakę osłabienia mięśni położonych w poprzek dna miednicy, które utrzymują macicę, pęcherz i odbytnicę na miejscu. Ponieważ mięśnie i więzadła rozciągają się i tracą zdolność do napinania wraz z naturalnym procesem starzenia organizmu, narządy jamy brzusznej stają się podatne na przesuwanie. Cystocele (opuszczenie pęcherza moczowego do pochwy powodujące parcie na mocz, jego zatrzymanie i nietrzymanie) może się nasilać. Ponadto rectocele (uwypuklenie odbytnicy w kierunku waginy) oraz enterocele (wgłobienie jelita do kanału pochwy) mogą wywoływać trudności z wypróżnianiem i ból podczas stosunku płciowego. Wypadanie macicy, jak wskazuje nazwa, to schorzenie, w przebiegu którego narząd ten zmienia położenie. O jego pierwszym stopniu mówi się, kiedy szyjka macicy, łącząca ją z kanałem pochwy, opada do waginy. O drugim - gdy opuszcza się aż do wylotu pochwy. W przypadku wypadania macicy trzeciego stopnia szyjka całkowicie wypada z pochwy, a czwartego - co może być trudne do wyobrażenia - cała macica wystaje z kanału pochwy. Początkowo schorzenie to może nie dawać objawów, jednakże jeśli macica w dalszym ciągu się obniża (co ma miejsce w większości przypadków), współżycie seksualne staje się coraz trudniejsze i bardziej bolesne. Może pojawiać się uczucie wewnętrznego ciśnienia lub ciężkości w okolicy miednicy, podobne do łagodnych dolegliwości menstruacyjnych. Częste są również ból kręgosłupa w okolicy lędźwiowo-krzyżowej oraz trudności z wypróżnianiem. Wraz z nasileniem nieprawidłowości wzmagają się również jej objawy. Cate Montana Przyczyny wypadania macicy i terapia konwencjonalna Z punktu widzenia medycyny konwencjonalnej przyczyny wypadania narządów miednicy są niejako wpisane w ogólny cykl życia kobiet - niezależnie od tego, czy pochodzą one z krajów rozwiniętych, czy Trzeciego Świata, oczywiste powody pozostają te same. Głównymi czynnikami rozwoju tego schorzenia są urodzenie dziecka w sposób naturalny, szczególnie więcej niż raz, i trudności przy porodzie. Inne przyczyny obejmują coraz starszy wiek, pomenopauzalne obniżenie poziomu estrogenów we krwi, podnoszenie ciężarów, przewlekły kaszel, intensywną aktywność fizyczną, otyłość, chroniczne zaparcia, uwarunkowania genetyczne, przebytą histerektomię oraz istniejące wcześniej choroby nerwowo-mięśniowe (takie jak stwardnienie rozsiane). Jeśli chodzi o tradycyjne metody leczenia, istnieje kilka opcji terapeutycznych. Pacjentkom z łagodnymi objawami zazwyczaj zaleca się, aby nie podejmowały żadnych działań, czekały i obserwowały same siebie. Słyszą one również, że powinny schudnąć, przestać podnosić jakiekolwiek ciężary oraz zacząć wykonywać w domu ćwiczenia wzmacniające mięśnie Kegla. W przypadku bardziej zaawansowanych stanów wypadania macicy lekarze zalecają stosowanie wkładek dopochwowych - plastikowych urządzeń dopasowanych do wnętrza pochwy. Zazwyczaj otaczają one szyjkę macicy i utrzymują narząd rodny na swoim miejscu. Środki te nie mają zastosowania w ciężkich przypadkach i mogą uszkodzić delikatną tkankę pochwy, co powoduje rany i owrzodzenia, jak również przeszkadza podczas współżycia seksualnego. Dominującą metodą jest leczenie operacyjne, które ma wiele form - od nacięcia pochwy w celu przepchnięcia opadającego pęcherza czy odbytnicy z powrotem na swoje miejsce po przeszczepy tkanek i histerektomię. Jednakże nawet na stronie internetowej brytyjskiej publicznej służby zdrowia NHS Choices stwierdza się, że "w przypadku wypadania narządów miednicy interwencja chirurgiczna może być czasem nieskuteczna, a schorzenie to może nawracać, co oznacza ewentualną potrzebę przeprowadzenia kolejnego zabiegu". Syntetyczne (nieabsorbowalne) i absorbowalne siatki wszczepiane do pochwy w celu poprawy wskaźników skuteczności operacji tylko pogarszają sprawę. W przypadku radykalnej histerektomii, w przebiegu której usuwa się oba jajniki i szyjkę macicy, siatkę chirurgiczną przymocowuje się często do szczytu pochwy i łączy z kośćmi krzyżowymi w celu utrzymania narządów w górze we właściwym miejscu. Procedura ta zwana jest sakrokolpopeksją. Według większości stron internetowych utrzymanych w nurcie tradycyjnego podejścia częstość niepowodzeń w przypadku takich procedur wynosi 1-5%, co mogłoby się wydawać akceptowalnym ryzykiem w obliczu tak strasznego i zmieniającego życie schorzenia jak wypadanie macicy. Jednak nawet amerykańska Agencja Żywności i Leków (FDA) nie zaleca obecnie stosowania siatek chirurgicznych ze względu na ogromną liczbę pozwów sądowych wnoszonych przeciwko lekarzom z powodu powikłań pooperacyjnych, takich jak chroniczny ból, obsuwanie siatki w pochwie, uszkodzenia innych narządów, bolesne współżycie, kolejne problemy natury seksualnej i inne. Nowe spojrzenie na problem wypadania narządów miednicy i kobiecą anatomię Sensowny byłby wniosek, że takie podejście do leczenia wypadania narządów miednicy musi być niewłaściwe. Wystarczyłoby wziąć pod uwagę konsekwentne niepowodzenia operacji, dramatyczne powikłania oraz wyniszczające fizyczne, emocjonalne, seksualne i psychologiczne koszty interwencji chirurgicznych obserwowane u kobiet z tym schorzeniem. Jednakże nie o to chodzi. Według NHS w latach 2012-2013 przeprowadzono w Wielkiej Brytanii około 30 tys. histerektomii, chociaż nie wszystkie musiały być spowodowane wypadaniem narządów miednicy. W Polsce jest jeszcze gorzej: każdego roku 25 tys. kobiet przechodzi tę operację z powodu obecności mięśniaków macicy, a nawet drugie tyle z innych przyczyn. Dlaczego ćwiczenia mięśni Kegla nie działają? Po przeczytaniu głównej części artykułu znasz już większość odpowiedzi na pytanie, dlaczego ćwiczenia mięśni Kegla są nieskuteczne w walce z wypadaniem narządów miednicy. Ponieważ jednak stanowią one jedyne zalecenie większości lekarzy dla kobiet doświadczających objawów tego schorzenia i/lub nietrzymania moczu, które pytają: "ale panie doktorze, co mogę zrobić?", problem ten wymaga bliższego przyjrzenia się. Wszechobecne w ginekologii ćwiczenia mięśni Kegla opracował i przedstawił w raporcie badawczym z 1942 r. dr Arnold Kegel. Doprowadziło to do tego, że dwa pokolenia kobiet uczono wzmacniania dna miednicy i mięśni pochwy. Wykonywane w tym celu ćwiczenia są proste. Należy położyć się na plecach i rytmicznie napinać i rozluźniać mięśnie pochwy, dna miednicy oraz zwieracz. Ćwiczenia te powinny przynajmniej złagodzić objawy wypadania narządów miednicy. Jednakże kobiety, które doświadczyły rozdzierającej serce podróży od pierwszego stopnia tego schorzenia do drugiego i trzeciego pomimo regularnego, codziennego ich wykonywania, wiedzą, że tak naprawdę są one nieskuteczne. Dlaczego? Dla ginekologa kobieta ma dno miednicy, na którym osadzone są narządy rodne. Jak to ujmuje Christine Kent z Whole Woman Inc., przedstawia to pochwę "jako pień drzewa podtrzymujący organy nad otworem w miękkotkankowym dnie u podstawy tułowia. Ponieważ wagina utrzymuje narządy w górze, musi być mocna i napięta, aby zapobiec ich wypadaniu". Jednakże, jak widzimy, z punktu widzenia anatomii jest to podejście nieprawidłowe, a ćwiczenia mięśni Kegla właściwie pogarszają sytuację. Spróbuj je wykonać właśnie teraz, gdziekolwiek siedzisz. Co się dzieje? Lędźwiowy odcinek kręgosłupa napina się i wygina do wewnątrz, a ściana jamy brzusznej kurczy i napręża - wszystko w połączeniu z prostym ruchem zaciskania mięśni pochwy i zwieracza. W wyniku tego narządy jamy brzusznej, w tym macica, oddalają się od brzusznych i miednicznych wsporników przy jednoczesnym przyciąganiu pęcherza i odbytnicy w kierunku pochwy i wypadania. Nie chodzi o to, że ćwiczenia mięśni Kegla są złe. W przypadku kobiet bez objawów wypadania narządów miednicy, które preferują naturalną kobiecą postawę (a nie napiętą i schowaną męską pozycję bojową z płaskimi mięśniami brzucha), utrzymują one siłę ścian pochwy i pomagają sprawić, by współżycie seksualne było przyjemniejsze. Nic dziwnego, że to mężczyzna je wynalazł, a inni ciągle je zalecają! Ćwiczenia mięśni Kegla mogą pogorszyć sytuację poprzez oddalenie macicy od brzusznych i miednicznych wsporników oraz przyciąganie pęcherza i odbytnicy w kierunku pochwy. Stare nawyki - szczególnie w medycynie - ciężko wykorzenić. Istnieją inne, skuteczne, nieoperacyjne, alternatywne formy leczenia kobiet zmagających się z wypadaniem narządów miednicy. Skorzystanie z nich wymaga jednak znaczącej zmiany świadomości i radykalnie odmiennego pojmowania anatomii kobiecej miednicy. - Operacje ginekologiczne w odpowiedzi na wypadanie narządów miednicy oraz nietrzymanie moczu wynikają z niewłaściwego rozumieniu anatomii. Są nieskutecznie, ponieważ nie mają prawa być skuteczne - mówi Christine Kent, pielęgniarka, która zmagała się z tym problemem, założycielka Whole Woman Center (Centrum Kobiety Zintegrowanej) w Albuquerque w Nowym Meksyku. Według Kent i innych pojedynczych głosów pojawiających się od czasu do czasu tradycyjne ginekologiczne spojrzenie na miękkotkankowe dno miednicy jest nie tylko niewłaściwe, lecz także niedorzeczne. Uważają tak ginekolog dr n. med. Davies oraz dr n. med. Linda Brubaker, specjalistka w dziedzinie medycyny kobiecej miednicy i chirurgii rekonstrukcyjnej z Uniwersytetu Loyoli w Chicago w stanie Illinois, która wraz z Theodorem Saclaridesem napisała książkę pt. "The Female Pelvic Floor" ("Dno kobiecej miednicy"). Kobiety mają prawdziwie ukostnione dno miednicy, które wraz z narządami jamy brzusznej pełni rolę wspornika - U małp człekokształtnych dno miednicy składa się z tkanki miękkiej, dlatego też kiedy przyjmują one postawę wyprostowaną, są bardzo narażone na nietrzymanie moczu bądź stolca. My jesteśmy zasilane zupełnie inaczej. Mamy prawdziwie ukostnione dno miednicy i to ono oraz ściana jamy brzusznej wspierają nasze narządy, nie zaś tzw. miękkotkankowy hamak zawieszony w głębi ciała - przekonuje Kent. Koncepcja hamaku odpowiada oczywiście temu, co każdy ginekolog widzi, gdy kobieta leży w pozycji litotomicznej (na plecach ze stopami w strzemionach). Kiedy pacjentka położy się z wyprostowanym w odcinku lędźwiowym kręgosłupem i skierowaną do góry i w przód miednicą, w naturalny sposób widoczna jest miękkotkankowa okolica. Jednakże nie jest to normalna pozycja kobiecej miednicy podczas chodzenia, biegania, siedzenia i innych czynności życiowych. Spójrzmy na kobiecą miednicę od przodu. Okolica miękkotkankowa, gdzie wychodzą z ciała narządy rozrodcze i wydalnicze (pochwa, cewka moczowa i odbytnica), jest wyraźnie umiejscowiona ku jej tyłowi. Jeśli tradycyjny medyczny pogląd na temat miękkotkankowego dna kobiecej miednicy, czy też swego rodzaju misy, jest właściwy, chodzenie (a co dopiero jakiekolwiek inne czynności) byłoby bolesne, jeśli nie niemożliwe. Generalnie poglądy współczesnych ginekologów podzielali XIII-wieczni lekarze płci męskiej, kiedy po raz pierwszy zaczęli przeprowadzać sekcje zwłok ułożonych płasko na marmurowych stołach w kostnicach (niektóre z ciał faktycznie należały do człekokształtnych małp). Było to ujęcie kobiecej anatomii, które prezentowali później na rycinach i w literaturze medycznej - do dziś nie uległo ono zmianie. - Nie jest niesamowite, że pogląd ten przyjęto dawno temu. To zrozumiałe. Zdumiewa fakt, że błąd ten po dziś dzień przenika ginekologię - mówi Christine Kent. Wyniszczające i bolesne doświadczenie z wypadaniem narządów miednicy sprzed 20 lat skłoniło Kent, która odmówiła operacji, do analizy alternatywnych rozwiązań i innych punktów widzenia tego problemu. Po tym jak sama skutecznie wyleczyła to schorzenie i wróciła do zdrowia, opracowała zalecenia dotyczące postawy i program ćwiczeń wspomagających zwalczanie objawów, który nazwała Whole Woman Program (Program Kobiety Zintegrowanej). Jak dotąd podejście to tysiącom kobiet pomogło uniknąć operacji, a kolejnym tysiącom wyzdrowieć po radykalnych zabiegach w obrębie miednicy. Betsy, klientka Whole Woman z Pensylwanii, mówi, że jest niezmiernie wdzięczna za to, że odkryła Program Kobiety Zintegrowanej. - Wypadania narządów miednicy doświadczyłam około moich 60. urodzin jako silnego wrażenia opadania czegoś w pochwie. Z perspektywy czasu widzę, że przez lata zmagałam się z objawami, lecz długo nie łączyłam ich ze sobą. W stanie lekkiej paniki rzuciłam się na internet. Miałam wystarczająco dużo szczęścia, że znalazłam stronę Christine, zanim poczułam się zbyt zagubiona w morzu nieprawdziwych informacji, które stanowią większość zasobów sieci - opowiada kobieta. W ciągu kilku miesięcy Betsy przestudiowała literaturę Whole Woman i trenowała utrzymanie naturalnego kształtu postawy według programu Whole Woman Posture (postawa kobiety zintegrowanej - patrz ilustracje). W ciągu ostatnich 5 lat skutecznie opanowała wszystkie objawy związane z wypadaniem narządów miednicy, jak również strach, który kiedyś w niej wywoływały. - Kobiety obawiają się wypadania macicy, a lekarze ten strach podsycają. Pacjentkom ogromnie trudno jest uporać się z tym problemem. Uważają, że muszą się go pozbyć, aby dalej żyć - mówi Betsy. Naturalne metody zapobiegania wypadaniu macicy Wszelka literatura, zajęcia jogi, Twoja matka i instruktor musztry mówią to samo: "wciągnij i schowaj - bez wymówek!" Kiedy jednak spojrzymy na słynną pracę Leonarda da Vinci dotyczącą złotego podziału i geometrii oraz jego równie znany rysunek człowieka witruwiańskiego jako podstawowe wyznaczniki boskich geometrycznych proporcji ludzkiego ciała i przyłożymy je do współczesnej postawy, otrzymamy sylwetkę nr 3 (schemat po prawej). Wystarczy na nią spojrzeć, a czujemy się rozchwiane. Jest całkowicie pozbawiona równowagi. Sylwetka po lewej jest niewiele lepsza, ponieważ również odchyla się do tyłu, większość ciężaru ciała spoczywa na piętach, a odciągnięte do tyłu ramiona równoważy poprzez wypchnięcie pośladków. Stanowi przeciwieństwo postawy kobiety zintegrowanej (pośrodku), która wygląda stabilnie z równomiernie rozłożonym obciążeniem pomiędzy podeszwami stóp - poniżej palucha i małego palca oraz centralnej części pięt - i szerokim promieniem zaokrąglenia kręgosłupa w części lędźwiowej. Wpasowuje się ona również w złoty prostokąt Leonarda. Postawa kobiety zintegrowanej Śmiało - spróbuj. Stań ze stopami równolegle do siebie, z palcami skierowanymi na wprost i wyprostowanymi kolanami, lecz nie odchylonymi do tyłu. Rozluźnij ścianę jamy brzusznej i mocno unieś klatkę piersiową. Ściana jamy brzusznej zostaje przyciągnięta poprzez uniesienie klatki piersiowej, a nie wciąganie czy przywodzenie brzucha. Ramiona powinny być cały czas opuszczone, ale nie cofnięte, a górna część pleców płaska i wyprostowana. Należy odchylić się w kierunku tylnej części głowy i szyi, lekko chowając podbródek. Będzie to wymagało mnóstwa praktyki. Niełatwo skorygować dekady nauki nieprawidłowej postawy jako właściwej, ale jest to możliwe. Potrząsanie brzuchem kobiety zintegrowane-ćwiczenie przeciwko wypadaniu macicy Oto jedno z najskuteczniejszych ćwiczeń przeciwko wypadaniu narządu rodnego. Stopy powinny być ustawione równolegle i w swobodnej odległości od siebie, obie nogi ugięte w stawach kolanowym i biodrowym, a dłonie oparte na udach, tuż powyżej kolan. Należy utrzymywać jedną długą linię biegnącą od czubka głowy do kości ogonowej. Oddycha się nosem, upewniając się przy tym, że podczas wdechu brzuch rozszerza się w kierunku podłogi, a przy wydechu przysuwa do kręgosłupa. Ten naturalny wzorzec oddychania podkreśla się poprzez silne wypychanie brzucha przy wdechu i wciąganie przy wydechu. Ćwiczenie to należy kontynuować w cyklu składającym się nawet z 12 serii. Dzięki temu narządy miednicy zostają odciągnięte od dolnej części brzucha, gdzie zazwyczaj są ulokowane. Spadek poziomu energii qi śledziony i nerek - co zrobić by go podnieść? Tradycyjna medycyna chińska definiuje wypadanie narządów miednicy jako obniżanie poziomu energii qi związane z niedoborami w strukturach śledziony i nerek. W celu wzmocnienia wymienionych wyżej organów nie zaleca się samodzielnego testowania żadnego z łatwo dostępnych w sieci chińskich ziół przeznaczonych do stosowania szczególnie w przypadku tego problemu. Jednak według tradycyjnej medycyny chińskiej istnieją inne metody związane z dietą i trybem życia, z których można skorzystać. Mówi się, że aby wesprzeć śledzionę, warzywa należy delikatnie gotować na parze, konsumować zupy, ograniczać spożycie surowych pokarmów zimą, a zwiększać je latem, trzymać się ustalonego jadłospisu oraz jeść częściej, ale mniejsze porcje. Zboża, warzywa korzeniowe, rzodkiew japońska, jarmuż oraz chude czerwone mięso również odżywiają śledzionę. Proso, fasola, soczewica, rukiew wodna, kapusta sitowata, pasternak, dynia, kapusta, jarmuż, cebula, dziki łosoś, jajka (organiczne, od kur hodowanych w naturalnych warunkach) to tylko niektóre pokarmy odżywiające nerki. Należy jednak pamiętać, że powyższa lista nie jest kompletna. Warto wprowadzić te produkty do jadłospisu na stałe, jednak bez przesady. Jak twierdzi, dzięki pracy z programem Whole Woman nie tylko lepiej się czuje, lecz także atrakcyjniej wygląda, a jej strach należy już do przeszłości. - Nie tylko nie obawiam się już wypadania macicy. Jestem też wdzięczna za program ze względu na to, jak praca z nim wpłynęła na moje ciało. Istnieje szerszy kontekst i chciałabym, by kobiety go dostrzegły. Ta wypukłość [wypadanie narządów miednicy] wydaje im się końcem świata, jednakże jest właściwie całkiem nieszkodliwa i możliwa do opanowania, jeśli wie się, co zrobić - przekonuje. Wpływ postawy na wypadanie macicy Podejście Whole Woman oparto na radykalnym poglądzie, według którego ludzka budowa jest zasadniczo solidna, a kobieca anatomia została skonstruowana we właściwy sposób. Christine Kent stanowczo utrzymuje, że przekonanie, jakoby w drodze ewolucji u człowieka płci żeńskiej wykształciło się miękkotkankowe dno miednicy jako struktura nośna dla wszystkich organów jamy brzusznej oraz ciężaru płodu podczas ciąży, jest absurdalne. Choć obecnie jej pracę popiera niewiele osób ze środowisk medycyny zachodniej, zadziwiające wskaźniki statystyczne (dodatkowo potwierdzające skuteczność jej własnego programu) wskazują na fakt, że jest ona na właściwej ścieżce. "Dysfunkcja dna miednicy jest wysoce rozpowszechniona w świecie Zachodu (...) i - jak wiadomo - często występuje w pewnych krajach (...), takich jak Gambia, Ghana, Nepal i Nigeria" - piszą Mark Vierhout i Kirsten Kluivers. Jeśli jednak medycyna zachodnia ma rację w powoływaniu się na wielokrotne porody pochwowe i trudności przy rodzeniu jako główne przyczyny wypadania macicy, to absolutnie nie powinno tak być. Wskaźniki płodności (średnie liczby dzieci przypadających na matkę) w krajach Pierwszego i Trzeciego świata radykalnie się różnią. W Polsce wynosi on 1,33. W Wielkiej Brytanii - 1,9. W USA na jedną matkę przypada przeciętnie 2 dzieci. We wszystkich tych krajach rzadko zdarzają się trudności porodowe, a częstość przeprowadzania cesarskich cięć jest wysoka. W Polsce ok. 40% wszystkich urodzeń odbywa się dzięki tej operacji, w Wielkiej Brytanii ok. 25%, a w USA - prawie jedna trzecia. Zestawmy to z typowym krajem Trzeciego Świata - Nigerią - gdzie średnia liczba dzieci przypadających na matkę wynosi 5, często zdarzają się trudne porody, a przez cesarskie cięcie rozwiązywanych jest tylko 1% ciąż, a okaże się, że dane po prostu się nie zgadzają. Coś innego niż wydawanie potomstwa na świat siłami natury i trudności okołoporodowe musi przyczyniać się do faktu, że na całym świecie z dysfunkcją dna macicy zmagają się podobne rzesze kobiet. Biorąc pod uwagę obserwacje anatomiczne Kent i Brubaker, logiczną przyczynę stanowi postawa. - Wszyscy mówią nam, żeby wciągnąć brzuch i schować tyłek: na zajęciach pilates, jogi, baletu, nawet nasze własne matki każą nam go zasysać, ściskać paskiem, pozbywać się. Pojawiła się nawet abdominoplastyka, czyli plastyka brzucha, mająca na celu likwidację wystającego fałdu brzusznego - opowiada na podstawie obserwacji Kent. A jednak, jak mówi, kiedy przyjrzymy się normalnej kobiecej postawie, zobaczymy piękną, naturalnie wyrazistą krzywiznę lędźwiową (która sytuuje miednicę i guzy kulszowe w ich naturalnej roli wsporników dna miednicy) i jednocześnie wypchnięcie narządów jamy brzusznej, w tym macicy, ku przodowi, gdzie są podtrzymywane przez zaokrąglony front ściany jamy brzusznej. Taką samą postawę - którą Kent nazywa naturalną postawą kobiety zintegrowanej - obserwuje się u wszystkich kobiet z krajów Trzeciego Świata. Klatka piersiowa uniesiona, wyrazista krzywizna lędźwiowa, jama brzuszna swobodnie rozluźniona ku przodowi, tak że stanowi wsparcie dla narządów wewnętrznych, a znajdujące się poniżej rusztowanie miednicy i guzy kulszowe podpierają całość. A jednak na Zachodzie dokładne przeciwieństwo takiego ułożenia ciała - męską pozycję bojową - uważa się za typową cechę prawidłowej postawy. Zachodnie kobiety naśladują tego typu posturę od pokoleń. - Nie przeprowadziłam badań męskiej anatomii strukturalnej na ogromną skalę. Jednak oczywiste jest to, że mamy o wiele bardziej wyrazistą krzywiznę lędźwiową niż mężczyźni, choć tracą ją wraz z upływem lat - mówi Christine Kent. Poprzez wymuszanie nienaturalnej, spłaszczonej i schowanej pozycji lędźwiowego odcinka kręgosłupa oraz wciąganie ściany jamy brzusznej narządy wewnętrzne, w tym macica i pęcherz, są spychane do tyłu i przechylane ku dołowi nad punktami wyjścia. Taka napięta i schowana pozycja stanowi w zasadzie to, co ginekolodzy widzą u leżącej na plecach kobiety. Skutek utrzymywania takiej postawy podczas stania prosto przez długi czas nie jest pozytywny. Przy niewielkim wsparciu ze strony tkanek miękkich, które wcześniej tworzyły swoistą ścianę skierowaną ku tyłowi miednicy, oraz narządach odchylonych teraz pionowo ku tyłowi i zwróconych w dół, ich wypadanie staje się dla współczesnych mieszkanek Zachodu prawie nieuniknione. W normalnej kobiecej postawie mamy do czynienia z naturalnie wyrazistą krzywizną lędźwiową, która sytuuje miednicę i guzy kulszowe w ich naturalnej roli wsporników dna miednicy Medycyna wschodu - naturalne sposoby leczenia wypadania macicy Na szczęście istnieje więcej niż jeden alternatywny pogląd dotyczący wypadania narządów miednicy i więcej niż jeden kierunek, w którym można udać się po pomoc. Aby zyskać zupełnie inny punkt widzenia (w równym stopniu zorientowany na niechirurgiczne metody leczenia), rzućmy szybko okiem w kierunku Wschodu. Dawno, dawno temu starożytni chińscy cesarze mieli w skarbcach tony złota, królestwa do dyspozycji i osobistą motywację do rozkazywania swoim lekarzom, by upewniali się co do tego, że wszystkie żony władców są zdrowe, szczęśliwe, pełne energii i płodne. W ciągu ponad 3 tys. lat badań i praktyki medycyna orientalna rozwinęła olbrzymie kompendium wiedzy z zakresu akupunktury i leków ziołowych wykorzystywanych w terapii wszelkiego rodzaju kobiecych dolegliwości zdrowotnych pod słońcem, w tym również wypadania narządów miednicy. - Mam jeden 110-stronicowy podręcznik poświęcony wyłącznie problemom natury kobiecej. Medycyna zachodnia może mieć przewagę w dziedzinie chirurgii, jednak medycyna chińska z pewnością miała 20 razy więcej czasu na wypracowanie wyrafinowanych technik leczenia przewlekłych chorób wewnętrznych - zauważa Michael Carruth, były lekarz chorób wewnętrznych, który przekwalifikował się na licencjonowanego akupunkturzystę i specjalistę w zakresie medycyny orientalnej. W przeciwieństwie do Kent, która bez wahania mówi, że z wypadaniem macicy można sobie radzić, Carruth, który praktykuje w Yelm w Waszyngtonie, nie obawia się używać w tym kontekście słowa "leczyć". - Leczyłem na to schorzenie kilka kobiet. Jedna miała wypadającą macicę, którą ustabilizowały zabiegi. Obecnie, po 3 miesiącach, wszystkie objawy ustąpiły, a pochwa przesuwa się - jest w połowie drogi z powrotem w kierunku normalnego położenia - opowiada. Inna pacjentka zmagała się z żylakami odbytu (rodzaj obniżenia narządów miednicy) i jej bruzda międzyzwieraczowa została całkowicie wyleczona. Jeszcze inna kobieta cierpiała na wypadanie cewki moczowej, które po dwumiesięcznej kuracji "stało się o wiele mniej dokuczliwe". Aimee Raupp, inny lekarz medycyny chińskiej, która specjalizuje się w kobiecej płodności i praktykuje w Nyack w stanie Nowy Jork, nie jest aż tak entuzjastycznie nastawiona do skuteczności wschodniego podejścia w leczeniu wypadania narządów miednicy. - Sama akupunktura i zioła nie mogą rozwiązać tego problemu. Pacjentka musi również ściśle przestrzegać zaleceń dotyczących zmian w diecie i trybie życia - mówi. Niemniej przyznaje, że również doświadczyła niezwykłej skuteczności wschodnich form leczenia w przypadku pacjentek cierpiących na wypadanie narządów miednicy. - Ostatnich kilka kobiet, które leczyłam, było zróżnicowanych pod względem symptomów. Miały problemy z częstością oddawania moczu, uczuciem ciężkości w dole brzucha, faktycznie widoczną wypadającą tkanką, bólem podczas stosunku. U każdej z nich w ciągu 8-12 tygodni nastąpiła poprawa dzięki terapii z wykorzystaniem ziół, akupunktury oraz zmian w diecie i trybie życia - opowiada. Spis treści Kogo dotyczy? Wypadanie macicy - opis przypadku Na czym polega wypadanie macicy? Przyczyny wypadania macicy i terapia konwencjonalna Nowe spojrzenie na problem wypadania narządów miednicy i kobiecą anatomię Dlaczego ćwiczenia mięśni Kegla nie działają? Strona główna forum Operacje kobiece Po operacji usunięcia macicy Najczęstsze dolegliwości po usunięciu macicy i jak sobie z nimi radzić Wypukły wałek po operacji usunięcia macicy Posty: 75 • Strona 1 z 4 • 1 , 2 , 3 , 4